အေမ့အိမ္...သို႔ အိမ္လြမ္းသူ (၂)

အေမ့ရဲ့ စက္ခ်ဳပ္ခန္းေလးအေၾကာင္းကို မေျပာခင္ အေမ ဘယ္လိုစက္ခ်ဳပ္တတ္ခဲ့လဲဆိုတာ အရင္ေျပာခ်င္ပါတယ္။
ၿပီးမွ အေမ ဘာေတြခ်ဳပ္လဲ၊ အဲဒါေတြကို ဘယ္လိုခ်ဳပ္ျဖစ္သြားတာလဲ၊ စက္ခ်ဳပ္တာနဲ႔တြဲရက္ တျခားဘာေတြလုပ္တတ္ေသးလဲဆိုတာကို ေျပာျပမယ္ေလ...
(ဒါမွ ဖတ္လို႔ေကာင္းမွာေပါ့... “ဟုတ္တယ္ေနာ္” >>> “ဟုတ္ပါတယ္”)

စက္ခ်ဳပ္တဲ့အေၾကာင္းေျပာေတာ့မယ္ဆိုရင္ျဖင့္ အစ္မအႀကီးဆုံးအေၾကာင္းက ပါရေတာ့မွာ။
က်ေနာ့္အစ္မအႀကီးဆုံးက ေက်ာင္းစာဖက္ကို သိပ္မထူးခႊ်န္ဘူးခင္ဗ်။
အေဖႀကီးက သားသမီးေတြရဲ့ ေ႐ွ႕ေရးကို စီမံတဲ့ေနရာမွာ (နံပါတ္တစ္ေတာ့မဟုတ္ေပမဲ့) တကယ္ေတာ္ပါတယ္။
အေဖဟာ အစ္မႀကီးကို ၇တန္းေက်ာင္းသူဘဝေလာက္ကတည္းက ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္ဆိုရင္ သူ႔သူငယ္ခ်င္းညီမေတြရဲ့ စက္ခ်ဳပ္ဆိုင္ကို ပို႔ထားတတ္တာ။

စက္ဆိုင္က အိမ္ပါပဲ၊ ေအာက္၁ထပ္လုံးက စက္ဆိုင္နဲ႔ မီးဖိုေခ်ာင္ျဖစ္ၿပီး၊ အေပၚ၁ထပ္မွာေတာ့ လူေနတာပါ။
အစ္မက အဲဒိစက္ဆိုင္မွာေနတာ တေနကုန္ပဲ၊ တစ္ခ်ိဳ႕ရက္ေတြဆို ညပါအိပ္ၿပီးေနလိုက္တာ။
အစကေတာ့...စာမေတာ္ေပမဲ့ အေဆာ့ေတာ္တဲ့ က်ေနာ့္အစ္မႀကီးဟာ ဘယ္သြားခ်င္ရွာမလဲ။
ဒါေပမယ့္ ပထမဆုံး ၁ရက္ပါပဲ၊ ေနာက္ပိုင္းရက္ေတြဆို အခ်ိန္ကိုမွန္လို႔။ အေၾကာင္းကေတာ့...
----------------------------------------------------------------------
အဲဒိ အိမ္မွာက မိန္းမေတြႀကီးပဲ။
အိမ္သားအပ်ိဳႀကီး၂ေယာက္+သူတို႔သူငယ္ခ်င္းေနာက္ထပ္အပ်ိဳႀကီး၃ေယာက္+က်ေနာ့္အစ္မအပ်ိဳေပါက္+ေတာက္တိုမယ္ရခိုင္းဖို႔ ေခၚထားတဲ့ ေကာင္မေလးက၂ေယာက္+ေနာက္ၿပီး အစ္မေခၚသြားတဲ့ အစ္မရဲ့ အခ်စ္ဆုံး သူငယ္ခ်င္း၁ေယာက္။
(ကၽြန္ေတာ္ ေပါင္းမျပေတာ့ဘူးေနာ္:))

အပ်ိဳႀကီးေတြကလဲ အစ္မကို ေတာ္ေတာ္ခ်စ္ၾကတယ္။
သူတို႔ေတြက သေဘာေကာင္း၊ စကားမ်ား၊ အသံလည္းက်ယ္၊ ေပါက္တတ္ကရေတြကလည္းေျပာတတ္သလားမေမးနဲ႔။
စားၾကေသာက္ၾကေတာ့လည္း ၾကည့္အုံး!
ရန္ကုန္တျမိဳ့လုံး ဘယ္ဆိုင္က ဘာေကာင္းတယ္ဆိုတာ ရန္ကုန္လမ္းညႊန္ထက္ သူတို႔ကသာ အမွန္အကန္ညႊန္မွာ။
ေအာ္... ဒါေတြေၾကာင့္လည္း ငါ့အစ္မႀကီး ေပ်ာ္ရွာေပသကိုး...

နာမည္ႀကီး စက္ဆိုင္ဆိုေတာ့ကာ... ပိုက္ဆံေပါေပါမ်ားမ်ားရေနတဲ့သူေတြရဲ့ မိန္းမနဲ႔သမီးေတြ၊ အႏုပညာသည္ေတြ လာခ်ဳပ္ၾကတာမ်ားတယ္။
ကဲ ဒီေတာ့ကာ....
♫..သူမ်ားအေၾကာင္းလဲ မေျပာတတ္ပါ၊ စပ္မိစပ္ရာ ကြိစိကြစ..♫
----------------------------------------------------------------------
အိမ္မွာ က်န္ေနတဲ့ က်ေနာ္တို႔ေမာင္ႏွမ၂ေယာက္(အစ္ကို အႀကီးဆုံးကလြဲလို႔) အစ္မျပန္လာအိပ္တဲ့ရက္ဆို သူ႔အနားမွာ ပတ္လည္ဝိုင္းထုိင္၊ အစ္မကလည္း မွတ္သားလာသမွ်ေပါက္တတ္ကရအကုန္ သူရဲ့ ဟာသဥာဏ္နဲ႔ ထပ္မံျဖည့္စြက္...
(မွတ္ရန္... သူသည္ စာပဲမေတာ္တာပါ)
အဲဒိညဟာ အေဖႀကီးဆီက alarm ျမည္မွသာအိပ္ျဖစ္ၾကေသာညပါ။
က်ေနာ္ဆို သေဘာက်လြန္းလို႔၊ အိမ္မက္ထဲအထိကို ရယ္ေနေတာ့တာ...

အစ္မဟာ ဘြဲ႔၁ခု ရၿပီးတဲ့ေနာက္၊ စက္ခ်ဳပ္တဲ့အလုပ္ကိုပဲ ဆက္လုပ္ျဖစ္ပါတယ္။
ကဲ ဒီလိုနဲ႔ပဲ... ေက်ာင္းေနေပ်ာ္၍ စာေတာ္သြားတဲ့ က်ေနာ့္အစ္မတစ္ေယာက္ designer
(အဝတ္အစားေတြကို ပုံစံအသစ္အဆန္းေလးေတြထြင္၊ ညွပ္၊ ခ်ဳပ္တဲ့ လူေပါ့ဗ်ာ) ျဖစ္လာခဲ့သည္ေပါ့။
အေဖႀကီးရဲ့ အစီအမံေတြေၾကာင့္ပဲ အစ္မအႀကီးဆုံးက designer ျဖစ္လာခဲ့တာ။
ခုဆိုရင္ အစ္မဟာ ကြယ္လြန္သြားၿပီျဖစ္တဲ့ အေဖႀကီးကို ေက်းဇူးအရမ္းတင္တဲ့အေၾကာင္း ႀကံဳႀကိဳက္တိုင္း ေျပာေနေတာ့တာပဲ။
----------------------------------------------------------------------
ကဲ အေမႀကီး အေၾကာင္းဆက္မယ္...
အစ္မက အျပင္မွာသာ designerပါ၊ အိမ္ေရာက္ရင္ေတာ့ စက္နဲ႔သူနဲ႔က သူစိမ္းျပင္ျပင္ပါပဲ။
အိမ္ရဲ့အသုံးအေဆာင္ေတြနဲ႔ အစုတ္အျပဲခ်ဳပ္တာေတြအားလုံးဟာ အေမႀကီးရဲ့ လက္ရာေတြသာ ျဖစ္ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ အေမႀကီး အရင္တုန္းက စက္မခ်ဳပ္တတ္ပါဘူး။
အိမ္မွာ လိုလိုမယ္မယ္ ဝယ္ထားတဲ့ စက္၁လုံးနဲ႔ ႀကံဳရင္ႀကံဳသလို၊ မႀကံဳလဲ ႀကံဳေအာင္ ခ်ဳပ္တတ္တဲ့ အေမႀကီးဟာ ခ်ဳပ္႐ုိးေလးေတြ ေျဖာင့္စင္းေနေအာင္ကို ခ်ဳပ္တတ္သြားပါၿပီ။

မ်ိဳးရိုးလိုက္တယ္ပဲ ဆိုရမယ္။
အေမႀကီးရဲ့အေမ (ကၽြန္ေတာ့္အဖြား)လဲ သင္ေပးတဲ့လူမရွိပဲ စက္ခ်ဳပ္တတ္ခဲ့တာ။ အေမႀကီးတို႔ညီအစ္မ၂ေယာက္ဆို အဖြားလက္ရာေတြပဲ ဝတ္လာခဲ့ရတာတဲ့။
အခု က်ေနာ့္အေမလဲ ဒီလိုပဲ။ ဟိုဟာေလးခ်ဳပ္ၾကည့္၊ ဒီဟာေလးခ်ဳပ္ၾကည့္နဲ႔...ေနာက္ေတာ့ သူ႔အဝတ္အစား သူ႔ဟာသူပဲ ခ်ဳပ္ဝတ္ေတာ့တာ။
အေမႀကီးက သူ႔ေမြးေန႔ေရာက္ခါနီးရင္ အနီးအနားက ခင္ရာမင္ရာ ကေလးေပါက္စနေလးေတြကို အိမ္ေခၚ၊ သူတို႔ကိုယ္တိုင္းေလးေတြယူၿပီး အဝတ္အစားေတြ ခ်ဳပ္ေပးတတ္ေသးတယ္။ သူတို႔ကလည္း အေမႀကီးခ်ဳပ္ေပးတာေတြဆို သိပ္ႀကိဳက္ၾကတာ။ ဒီလိုနဲ႔ ႏွစ္တိုင္း အေမႀကီးေမြးေန႔ေရာက္ခါနီးၿပီဆို သူတို႔ေလးေတြက “အဖြား ဘယ္ေန႔လာရေတာ့မွာလဲ”လို႔ လာလာေမးၾကတာကို လြမ္းမိေသးတယ္။

(ဒီအေၾကာင္းေလးေျပာမိေတာ့ က်ေနာ္လည္း သူတို႔အတြက္ ၁ႏွစ္၁ခါ လုပ္ေပးျဖစ္တာေလးရွိတာကို သတိရသြားတယ္...
အဲဒိကေလးေတြက က်ေနာ့္အသည္းေက်ာ္ေတြေလ။ သူတို႔ကလဲ က်ေနာ့္ကို သိပ္ခ်စ္ၾကတယ္။
က်ေနာ္လုပ္ေပးတာကေတာ့ သႀကၤန္ေရာက္တိုင္း သူတို႔ေလးေတြကို မုန္႔ဖိုးေပးတယ္၊ ဆံပင္ေဆးဆိုးေပးတယ္။ ခ်စ္စရာေလးေတြျဖစ္ေအာင္ ဆိုးေပးတာပါ။ သူတို႔ကလဲ သေဘာက်မွက်။)

တစ္ေန႔မွာေတာ့... လမ္းထိပ္အိမ္က တ႐ုတ္မႀကီးအလွဴမွာသုံးထားတဲ့ လိုက္ကာေတြကို ၾကည့္လာၿပီး၊ အေမ့မွာ အၾကံအႀကီးႀကီးျဖစ္လာပါေတာ့တယ္။
အဲဒိမွာ စေတြ႔တာပါပဲ...
----------------------------------------------------------------------
တ႐ုတ္မႀကီးအိမ္မွာ အေမေတြ႔ခဲ့တဲ့လိုက္ကာေတြက ပိတ္စေလးေတြကို ပုံစံေဖာ္ညွပ္၊ ၿပီးရင္ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ designေပၚေအာင္ အေရာင္ေလးေတြ အစင္ေလးေတြကို စပ္ခ်ဳပ္ထားတာပါ။
အဲဒိညမွာပါပဲ...အေမႀကီးက "သမီးတို႔ စက္ဆိုင္က ျဖတ္စေတြ ဘာလုပ္လိုက္ၾကလဲ၊ ေရာင္းတယ္ဆိုရင္လဲ အေမဝယ္ခ်င္တယ္" ျဖစ္ေရာ။
ေနာက္ေန႔ အစ္မစက္ဆိုင္သြားေတာ့ အေမႀကီးလဲ လိုက္သြားပါတယ္။
ေန႔လည္ခင္း ထမင္းစားခါနီး ျပန္ေရာက္လာတယ္။
အငွားကားနဲ႔အတူ ေျမြေရခြံအိတ္အျဖဴအႀကီးႀကီးေတြနဲ႔ ျဖတ္စေတြကို သယ္လာခဲ့တာပါ။
ကဲ..."ဒါေတြကို လိုက္ကာေတြလုပ္ေတာ့မယ္ေပါ့"ဆိုေတာ့..."လိုက္ကာတင္ ဘယ္ဟုတ္မလဲ၊ ပိတ္ကားေပၚက ေစာင့္ၾကည့္ပါတဲ့"...
----------------------------------------------------------------------
ေျမြေရခြံအိတ္ေတြနဲ႔ သယ္လာတဲ့ ပိတ္စေတြကို စီမံပါေတာ့တယ္...
မွတ္မိသေလာက္ စုစုေပါင္း၆အိတ္ေလာက္ရွိမယ္။ ျဖတ္စအႀကီးစေတြနဲ႔ အေသးစေတြကို သပ္သပ္ျပန္ခြဲထုတ္တယ္။
ၿပီးရင္ ပိတ္စအမ်ိဳးအစားအလိုက္(အထူစ၊ အပါးစ၊ ဇာစေတြ) အထုပ္ေတြ labelတပ္ၿပီး ေနာက္ဆုံး ထုပ္ပိုးပါတယ္။
ဒါေတြကို ေန႔လည္ထမင္းစားၿပီး တေအာင့္နားၿပီးတဲ့ေနာက္ အေမတစ္ေယာက္တည္း(သို႔)က်ေနာ္အိမ္မွာ႐ွိရင္လဲ သားအမိ၂ေယာက္ ေနာက္ေဖးက မီးဖိုေခ်ာင္နဲ႔တြဲလ်က္ အေမ့စက္ခန္းထဲမွာ အတူတူလုပ္ၾကတယ္။

တကယ္ေတာ့ ဒီျဖတ္စေတြဟာ အင္မတန္ အမႈိက္႐ႈပ္မယ့္ဟာေတြပါ။
ဒီအမိႈက္ေတြကို႐ွင္းဖို႔ တာဝန္ယူတာကေတာ့ က်ေနာ္ေပါ့ဗ်ာ။
ဘယ္သူမွ ေပးတဲ့တာဝန္ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။
အိမ္မွာ အမိႈက္႐ႈပ္ေနရင္ ေခါင္းကိုက္သလိုလို၊ အေၾကာတက္သလိုလို ျဖစ္တတ္တာ က်ေနာ္ပါပဲ။
ဒါေၾကာင့္ အိမ္ဆို ႐ွင္းလင္းေနမွ သေဘာက်တဲ့က်ေနာ္၊ အေမ့ျဖတ္စေတြအတြက္ အလုပ္တစ္ခုထပ္ရလိုက္တာပါပဲ။
ဒီလိုနဲ႔ပဲ... သားလက္ရာ အေမ့စက္ခ်ဳပ္ခန္းေလးျဖစ္လာရသည္ေပါ့ဗ်ာ...
(ဒီမွာ ခဏရပ္ပါရေစ...ကိစၥေလးေတြေပၚလာလို႔)

"အေမ့အိမ္...သို႔ အိမ္လြမ္းသူ"

"အေမ+အိမ္ = အေမ့အိမ္ (သို႔) အေမရွိေနတဲ့အိမ္"

အေမ့အိမ္ကို လြမ္းတယ္ဗ်ာ...

ဒီအိမ္ေလးမွာ အေမနဲ႕ တဝႀကီး(ဘယ္ေတာ့မွလဲ ဝမွာမဟုတ္ပါဘူး) ျပန္ေနခ်င္ေသးတယ္...

ေအးခ်မ္းေႏြးေထြးမႈေတြအျပည့္ရွိတဲ့ အေမရွိေနတဲ့ဒီေနရာကို ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းကိုခင္တြယ္ၿပီး၊ အရမ္းကိုလြမ္းပါတယ္ဗ်ာ...

ကၽြန္ေတာ္ဟာ အလြမ္းေတြကို ေတာ္ရုံနဲ႔ေတာ့ ဖက္တြယ္မထားတတ္ပါဘူး၊ လြမ္းရမယ့္အရာေတြဆို အတတ္ႏိုင္ဆုံး ေရွာင္တယ္၊ ႀကိဳးစားၿပီး ေမ့ပစ္တယ္။

ဒါေပမယ့္ အိမ္အလြမ္းေတြကေတာ့ ထုတ္ပစ္လို႔လဲ မရဘူး၊ ရင္ထဲမွာ ျပည့္က်ပ္ေနတာပဲ။

လြမ္းတယ္ဆိုတာ ဂုဏ္ရွိတဲ့ အလုပ္လို႔ စာအုပ္တစ္အုပ္ထဲမွာေတာ့ ဖတ္ဖူးခဲ့တယ္။

အခု ကၽြန္ေတာ္ အိမ္ကို လြမ္းေနသလိုမ်ိဳး ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္ပါရဲ့...

အေမရယ္၊ အေမ့အိမ္ရယ္၊ အေမ့အိမ္ပတ္ဝန္းက်င္အေၾကာင္းေတြရယ္ကို အလြမ္းေျပသေဘာမ်ိဳးနဲ႔ ေျပာျပခ်င္ေနမိတယ္...

ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္blogရဲ့ ပထဆုံးဒီpostမွာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ အိမ္အလြမ္းေတြကို အန္ထုတ္ပါရေစေတာ့...

----------------------------------------
ကၽြန္ေတာ္က ဇူလိုင္လဖြားပါ။

"ဒီေကာင္ကြာ...CANCER ဖြားလို႔ မေျပာရဘူး၊ အိမ္ထဲမွာပဲ ေအာင္းတဲ့ တြင္းေအာင္းသတၱဝါ"လို႔

ေဆြမ်ိဳးေတြ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြက ေထာပနာျပဳေလ့ရွိတယ္...

ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ကၽြန္ေတာ္ပဲ၊ အိမ္မွာေနရတာကို အရမ္းႏွစ္သက္တယ္။

အထူးသျဖင့္ အေမရွိေနတဲ့ အိမ္မွာေပါ့၊ အိမ္မွာ အေမရွိမေနတာသိရင္ေတာ့ အိမ္မျပန္ခ်င္ပါဘူး။ (ဝန္ခံခ်က္...ကၽြန္ေတာ္ဟာ အေမ့သားပါ။)

အခုေတာ့ဗ်ာ... အရမ္းခ်စ္ရတဲ့ အေမရွိတဲ့အိမ္ကို ခြဲေနရတာ ဒီလမွာ ၆ႏွစ္ေတာင္ျပည့္သြားခဲ့ၿပီ။

----------------------------------------

၁ႏွစ္ ၁ေခါက္ေတာ့ အေမ့အိမ္ကို ျပန္ျဖစ္ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ အားမရပါဘူးဗ်ာ...

ကၽြန္ေတာ့္မွာ အေဖမရွိေတာ့ဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္အေမကလဲ အသက္ေတာ္ေတာ္ႀကီးၿပီ။
မိဘဆိုတာ အသက္ထင္ရွားရွိတုန္း လုပ္ေကြ်းရတယ္ဆိုတာကို အျမဲ သတိကပ္ထားပါတယ္။ အေမဘာလိုမလဲပဲ ေတြးၿပီး ရသမွ်အခ်ိန္တိုင္း ဂရုတစိုက္နဲ႔ လုပ္ေပးခ်င္မိတာပါ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔လို အေဝးေရာက္သားသမီးေတြအဖို႔ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ ျပဳစုဖို႔ဆိုတဲ့ အခြင့္အလမ္းကလဲ နည္းပါးပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ခြင့္ျပန္တုန္းေလး အေမ့အတြက္ပဲ အခ်ိန္ကို သုံးလိုက္ခ်င္တာ။

သိၾကတဲ့အတုိင္း... ျမန္မာျပည္ျပန္ၿပီဆိုတာနဲ႔ ခင္ရာမင္ရာေတြက လာေတြ႕ၾက၊ သြားေတြ႕ရနဲ႔ အေမ့အနားမွာ ေနရတယ္လို႔ကို မရွိဘူး။
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ထုံးစံအတိုင္း... အျပင္သြားလဲ စိတ္က အိမ္မွာက်န္ေနခဲ့တာဆိုေတာ့၊ ဘယ္ေတာ့ အိမ္ျပန္လို႔ရမလဲပဲ ေခ်ာင္းေနေတာ့တာ...

သူငယ္ခ်င္းေတြကိုလဲ အိမ္မွာပဲ ေတြ႕ၾကမယ္ကြာ၊ စားခ်င္တာ ဝယ္ေကြ်းပါ့မယ္ခ်ည္း လုပ္ေနေတာ့ "မင္းကြာ အခုထိ တြင္းေအာင္ခ်င္ေနတုန္း"တဲ့။

"ေအာင္းခ်င္တာေပါ့ သူငယ္ခ်င္းတို႔ရာ... မင္းတို႔လဲ ရပ္ေဝးေျမျခားမွာ အေမ့အိမ္နဲ႕ ခြဲေနရရင္ ငါ့ကို ကိုယ္ခ်င္းစာႏိုင္မွာပါ"လို႔ပဲ အားနာနာနဲ႕ ျပန္ေျပာရတယ္...

နဂိုတည္းက အိမ္ကိုခင္တြယ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္...
အခုလို အၾကာႀကီးခြဲေနရေတာ့... ဟူးးးးးးးးးးးးးးး

----------------------------------------

အေမ့အိမ္ကို လြမ္းတိုင္း၊ အိမ္ရဲ့ ေနရာစုံကို္ ရိုက္ထားတဲ့ ဓာတ္ပုံေတြ၊ ဗီြဒီယိုေတြနဲ႕ အလြမ္းေျဖတတ္တာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ အက်င့္တစ္ခုျဖစ္ေနပါၿပီ...
ဒီဓာတ္ပုံ၊ ဗီြဒီယုိေတြ ၾကည့္ရင္း... စိတ္ကူးေတြနဲ႔ အိမ္ရဲ့ ေနရာတိုင္းကို ကိုယ္ကိုယ္တုိင္ ေရာက္သြားၿပီး အိမ္မွာ ေနပစ္လိုက္တာ... အိုးးးးး ေကာင္းမွေကာင္း!!!

အဲဒိအခ်ိန္ ေဘးမွာ တစ္ေယာက္ေယာက္ရွိေနလို႔ကေတာ့ "ဒီေကာင္ တစ္ေယာက္တည္း ျပံဳးလိုက္ ရယ္လိုက္နဲ႔၊ အေျခအေနေကာ ေကာင္းရဲ့လား"လို႔ ထင္မွာ အေသအခ်ာပဲ။

ဒါေပမယ့္လည္းဗ်ာ... အလြမ္းေတြကေတာ့ ေလ်ာ့မသြားပါဘူး.....

----------------------------------------

တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ရိုက္ထားတာ အိမ္၁ခုတည္းကိုပဲ ဘယ္ဟုတ္လိမ့္မလဲ...

အေမနဲ႔ အမ်ားဆုံးသြားလာျဖစ္တဲ့ အိမ္ရဲ့အနီးအနား ပတ္ဝန္းက်င္ေတြကိုပါ ရိုက္ထားခဲ့တာပါ။

ဘာလုိ႔လဲဆိုေတာ့... အဲဒီေနရာေတြက ကၽြန္ေတာ္အေမ့ကို လြမ္းတိုင္း၊ အေမ့အိမ္ေလးကို သတိရတိုင္း မပါမျဖစ္တဲ့ ေနရာေတြမို႔လို႔ပါပဲ။

မနက္ဆို ကၽြန္ေတာ္က အေမ့ေစ်းျခင္းေတာင္းဆြဲၿပီး၊ အေမနဲ႔ ေစ်းလိုက္ေနၾကေလ။

ဒါေၾကာင့္ အိမ္ကေန ေစ်းအသြား လမ္းတေလ်ာက္က ျမင္ကြင္းေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာကို ရိုက္ထားခဲ့တာပါ။

ကၽြန္ေတာ္က အိမ္မွာ အေမၿပီးရင္ ဒုတိယအေစာဆုံး အိပ္ရာထတဲ့သူပါ။

မနက္ခင္းေစာေစာေတြကို ကၽြန္ေတာ္ သိပ္ခ်စ္တယ္...
(ေဆာင္းမနက္ခင္းကိုေတာ့ အခ်စ္ဆုံးပဲ)

လတ္ဆတ္တယ္၊ ေအးခ်မ္းတယ္၊ က်က္သေရလဲ(just my opinion) ရွိတယ္လို႔ ခံစားရတယ္...

(စင္ကာပူေရာက္မွ အက်င့္ပ်က္ကုန္တာ၊ ရုံးကလည္း ၉နာရီခြဲေလာက္ေရာက္ရင္ အိုေကတယ္ေလ၊ အဲဒါနဲ႔ပဲ..)

အေမဘုရားဝတ္ျပဳေနတုန္း ကၽြန္ေတာ္က မနက္စာသြားဝယ္၊ ၿပီးရင္ အေမနဲ႔အတူတူစားၿပီးမွ ေစ်းကို သြားေလ့ရွိတယ္။
အေမႀကီးစားေနက် မနက္စာေတြက...
မုန္႔ဟင္းခါး(သို႔)ပဲျပဳတ္+နံျပား/ပလာတာ/အီၾကာေကြး၊
ကၽြန္ေတာ့္အႀကိဳက္ကေတာ့...
ထမင္းေၾကာ္(သို႔)ၾကာဇံေၾကာ္ (အေမႀကီးဆီက ကပ္စားတာလဲ ကၽြန္ေတာ့္အႀကိဳက္ပဲ:P)။
အေမနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ မပါမျဖစ္တဲ့ မနက္စာကေတာ့ ေကာ္ဖီပါ။ သားအမိ၂ေယာက္စလုံး ေကာ္ဖီဆို သိပ္ႀကိဳက္။
အထူးသျဖင့္ မနက္ခင္းမွာ ေသာက္ရတဲ့ ေကာ္ဖီပူပူကို စြဲစြဲလမ္းလမ္းကို ႏွစ္ျခိဳက္တယ္။

ေနာက္တစ္ခု ေျပာျပရအုံးမယ္။
မနက္စာစားၿပီးတဲ့ အခ်ိန္အထိ၊ မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့ အိမ္က တျခားဘယ္သူမွ မႏိုးၾကေသးဘူး။
သားအမိ၂ေယာက္တည္းနဲ႔ အသက္ဝင္ေနတဲ့ အိမ္ရဲ့ မနက္ခင္းအခ်ိန္ေလးေတြေပါ့ဗ်ာ...
တဖက္က အေမ့ေစ်းျခင္းေတာင္းဆြဲ၊ က်န္တဲ့တဖက္က အေမ့ပုခုံးကိုဖက္ၿပီး မနက္ခင္းအေစာပိုင္းေလး သားအမိ၂ေယာက္ ေစ်းသြားခဲ့တာေတြမ်ား ျပန္ေတြးလိုက္ရင္... ခ်က္ခ်င္း air ticket ဝယ္ၿပီး ျပန္သာေျပးခ်င္ေတာ့တယ္...

----------------------------------------

အေမနဲ႔ အဓိကပတ္သတ္ေနတဲ့ အိမ္ရဲ့ေနရာေလးေတြထဲက ေနရာေလး ၂ခု အေၾကာင္းေျပာျပခ်င္ပါတယ္...ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တုိင္လဲ အမ်ားဆုံးသတိတရျဖစ္တဲ့ ေနရာေလးေတြေပါ့။

၁) အေမ့အတြက္ အပင္စိုက္ဖို႔ စင္ေလးေတြ...

အိမ္ေရွ႕ဝရန္တာမွာ အေမပန္းပင္ေတြစိုက္ဖို႔္ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ သံပန္းသံတံခါးလုပ္တဲ့ သူေတြဆီမွာ စိတ္တိုင္းက်အပ္ၿပီး လုပ္ခိုင္းခဲ့တာ။
အေမက အပင္စိုက္တာ ေတာ္ေတာ့္ကို ဝါသနာပါတယ္။ (same here!)

အလွစိုက္တဲ့ပန္းပင္ေကာ သီးပင္၊ စားပင္ေတြေကာ အို စုံမွစုံပဲ။

(စိုက္လို႔ရတာ အကုန္စိုက္ေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ့ေလ)

ဒီပန္းစင္ေလးေပၚမွာေတာ့ အေမက ပန္းပင္လွလွေတြ၊ အရြက္လွတဲ့အပင္ေတြ၊ ရွားေစာင္းလပတ္တို႔ ကႏၲာရပင္တို႔လို ေဆးဖက္ဝင္ၿပီး လူအတြက္အက်ိဳးရွိတဲ့ အပင္ေတြနဲ႔၊ ငရုတ္ပင္ေရာင္စုံေလးေတြ စိုက္မယ္တဲ့။

ပန္းပင္ေတြကေတာ့ ျမင္တဲ့အတိုင္းပဲေလ၊ စင္ေပၚက အိုးအေသးေလး ၄လုံးကိုေတာ့ ငရုတ္စိုက္ဖို႔ ရည္ရြယ္ထားပါသတဲ့...

ငရုတ္မ်ိဳးနဲ႔ တျခားအပင္ေတြက အဲဒိတုန္းကေတာ့ မရေသးဘူးဗ်၊ အခုေတာ့ စိုက္ၿပီးၿပီတဲ့။ ငရုတ္ပင္ေတြဆို အသီးေတာင္သီးေနၿပီလို႔ ေျပာတယ္။

အိမ္ေနာက္ေဖး ဝရန္တာမွာလဲ... သစ္သားနဲ႔ လုပ္ထားတဲ့ ဖိနပ္စင္လိုမ်ိဳး သုံးဆင့္စင္ေလးကိုလဲ အပင္စိုက္ဖို႔ပဲ လက္သမားအပ္ထားခဲ့တယ္။ ေနာက္ေဖးက စင္ေလးေပၚမွာေတာ့ သံပုရာပင္၊ ပ်ဥ္းေတာ္သိမ္း၊ ရွမ္းနံနံ၊ စပါးလင္... အေတာ္စုံစုံကို စိုက္ထားတာ... ေနာင္မ်ားမွ ဓာတ္ပုံေတြျပမယ္။

တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က ဒီစင္ေလးေတြကို ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ အေမ့အတြက္ လုပ္ေပးခဲ့တာပါ။

ေတြးမိတိုင္း ပီတိျဖစ္မိပါတယ္။

အေမက အသက္ႀကီးၿပီဆိုေတာ့ ဘုရား၊ တရားေလးလုပ္၊ ေညာင္းညာလာရင္ ပန္းပင္ေလးေတြအတြက္ အခ်ိန္ေပး၊ ဒါဆိုရင္... ကိုယ္လက္လႈပ္ရွားမႈလဲျဖစ္၊ စိတ္လဲ မေကာင္းတဲ့ဘက္မပ်ံ႕လြင့္ေတာ့ဘူးေလ။

ရန္ကုန္မွာက မ်ားေသာအားျဖင့္ ရာသီဥတုက ပူတယ္။ အပင္ေလးေတြ စိမ္းစိမ္းစိုစိုေလး ျမင္ေနရရင္ အပူသက္သာေစတယ္၊ ဒါ့အျပင္ တစ္ခ်ိဳ႕အပင္ေတြက လူေတြအတြက္ အေရးႀကီးတဲ့ ေအာက္ဆီဂ်င္ထုတ္ေပးတယ္ေလ။

အေမ့အတြက္ ကၽြန္ေတာ္လုပ္ေပးခ်င္(လုပ္ေပးခဲ့)တာေတြထဲက ကၽြန္ေတာ္အရမ္းႏွစ္သက္တဲ့ စင္ေလး၂ခုပါပဲ။

အေမႀကီး ဒီစာကို ဖတ္ရရင္ေတာ့ ၿပံဳးၿပံဳးႀကီးနဲ႔ "အေမကိုသူက စီမံေနေသးတယ္" ဆိုၿပီး ေျပာေနမွာ ျမင္ေယာင္ယင္း... လြမ္းရျပန္ၿပီဗ်ာ...:(

----------------------------------------

၂) သားရဲ့လက္ရာ အေမ့ရဲ့စက္ခ်ဳပ္ခန္းေလး.....

(ဆက္ပါဦးမည္...)