"အေမ့အိမ္...သို႔ အိမ္လြမ္းသူ"

"အေမ+အိမ္ = အေမ့အိမ္ (သို႔) အေမရွိေနတဲ့အိမ္"

အေမ့အိမ္ကို လြမ္းတယ္ဗ်ာ...

ဒီအိမ္ေလးမွာ အေမနဲ႕ တဝႀကီး(ဘယ္ေတာ့မွလဲ ဝမွာမဟုတ္ပါဘူး) ျပန္ေနခ်င္ေသးတယ္...

ေအးခ်မ္းေႏြးေထြးမႈေတြအျပည့္ရွိတဲ့ အေမရွိေနတဲ့ဒီေနရာကို ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းကိုခင္တြယ္ၿပီး၊ အရမ္းကိုလြမ္းပါတယ္ဗ်ာ...

ကၽြန္ေတာ္ဟာ အလြမ္းေတြကို ေတာ္ရုံနဲ႔ေတာ့ ဖက္တြယ္မထားတတ္ပါဘူး၊ လြမ္းရမယ့္အရာေတြဆို အတတ္ႏိုင္ဆုံး ေရွာင္တယ္၊ ႀကိဳးစားၿပီး ေမ့ပစ္တယ္။

ဒါေပမယ့္ အိမ္အလြမ္းေတြကေတာ့ ထုတ္ပစ္လို႔လဲ မရဘူး၊ ရင္ထဲမွာ ျပည့္က်ပ္ေနတာပဲ။

လြမ္းတယ္ဆိုတာ ဂုဏ္ရွိတဲ့ အလုပ္လို႔ စာအုပ္တစ္အုပ္ထဲမွာေတာ့ ဖတ္ဖူးခဲ့တယ္။

အခု ကၽြန္ေတာ္ အိမ္ကို လြမ္းေနသလိုမ်ိဳး ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္ပါရဲ့...

အေမရယ္၊ အေမ့အိမ္ရယ္၊ အေမ့အိမ္ပတ္ဝန္းက်င္အေၾကာင္းေတြရယ္ကို အလြမ္းေျပသေဘာမ်ိဳးနဲ႔ ေျပာျပခ်င္ေနမိတယ္...

ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္blogရဲ့ ပထဆုံးဒီpostမွာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ အိမ္အလြမ္းေတြကို အန္ထုတ္ပါရေစေတာ့...

----------------------------------------
ကၽြန္ေတာ္က ဇူလိုင္လဖြားပါ။

"ဒီေကာင္ကြာ...CANCER ဖြားလို႔ မေျပာရဘူး၊ အိမ္ထဲမွာပဲ ေအာင္းတဲ့ တြင္းေအာင္းသတၱဝါ"လို႔

ေဆြမ်ိဳးေတြ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြက ေထာပနာျပဳေလ့ရွိတယ္...

ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ကၽြန္ေတာ္ပဲ၊ အိမ္မွာေနရတာကို အရမ္းႏွစ္သက္တယ္။

အထူးသျဖင့္ အေမရွိေနတဲ့ အိမ္မွာေပါ့၊ အိမ္မွာ အေမရွိမေနတာသိရင္ေတာ့ အိမ္မျပန္ခ်င္ပါဘူး။ (ဝန္ခံခ်က္...ကၽြန္ေတာ္ဟာ အေမ့သားပါ။)

အခုေတာ့ဗ်ာ... အရမ္းခ်စ္ရတဲ့ အေမရွိတဲ့အိမ္ကို ခြဲေနရတာ ဒီလမွာ ၆ႏွစ္ေတာင္ျပည့္သြားခဲ့ၿပီ။

----------------------------------------

၁ႏွစ္ ၁ေခါက္ေတာ့ အေမ့အိမ္ကို ျပန္ျဖစ္ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ အားမရပါဘူးဗ်ာ...

ကၽြန္ေတာ့္မွာ အေဖမရွိေတာ့ဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္အေမကလဲ အသက္ေတာ္ေတာ္ႀကီးၿပီ။
မိဘဆိုတာ အသက္ထင္ရွားရွိတုန္း လုပ္ေကြ်းရတယ္ဆိုတာကို အျမဲ သတိကပ္ထားပါတယ္။ အေမဘာလိုမလဲပဲ ေတြးၿပီး ရသမွ်အခ်ိန္တိုင္း ဂရုတစိုက္နဲ႔ လုပ္ေပးခ်င္မိတာပါ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔လို အေဝးေရာက္သားသမီးေတြအဖို႔ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ ျပဳစုဖို႔ဆိုတဲ့ အခြင့္အလမ္းကလဲ နည္းပါးပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ခြင့္ျပန္တုန္းေလး အေမ့အတြက္ပဲ အခ်ိန္ကို သုံးလိုက္ခ်င္တာ။

သိၾကတဲ့အတုိင္း... ျမန္မာျပည္ျပန္ၿပီဆိုတာနဲ႔ ခင္ရာမင္ရာေတြက လာေတြ႕ၾက၊ သြားေတြ႕ရနဲ႔ အေမ့အနားမွာ ေနရတယ္လို႔ကို မရွိဘူး။
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ထုံးစံအတိုင္း... အျပင္သြားလဲ စိတ္က အိမ္မွာက်န္ေနခဲ့တာဆိုေတာ့၊ ဘယ္ေတာ့ အိမ္ျပန္လို႔ရမလဲပဲ ေခ်ာင္းေနေတာ့တာ...

သူငယ္ခ်င္းေတြကိုလဲ အိမ္မွာပဲ ေတြ႕ၾကမယ္ကြာ၊ စားခ်င္တာ ဝယ္ေကြ်းပါ့မယ္ခ်ည္း လုပ္ေနေတာ့ "မင္းကြာ အခုထိ တြင္းေအာင္ခ်င္ေနတုန္း"တဲ့။

"ေအာင္းခ်င္တာေပါ့ သူငယ္ခ်င္းတို႔ရာ... မင္းတို႔လဲ ရပ္ေဝးေျမျခားမွာ အေမ့အိမ္နဲ႕ ခြဲေနရရင္ ငါ့ကို ကိုယ္ခ်င္းစာႏိုင္မွာပါ"လို႔ပဲ အားနာနာနဲ႕ ျပန္ေျပာရတယ္...

နဂိုတည္းက အိမ္ကိုခင္တြယ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္...
အခုလို အၾကာႀကီးခြဲေနရေတာ့... ဟူးးးးးးးးးးးးးးး

----------------------------------------

အေမ့အိမ္ကို လြမ္းတိုင္း၊ အိမ္ရဲ့ ေနရာစုံကို္ ရိုက္ထားတဲ့ ဓာတ္ပုံေတြ၊ ဗီြဒီယိုေတြနဲ႕ အလြမ္းေျဖတတ္တာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ အက်င့္တစ္ခုျဖစ္ေနပါၿပီ...
ဒီဓာတ္ပုံ၊ ဗီြဒီယုိေတြ ၾကည့္ရင္း... စိတ္ကူးေတြနဲ႔ အိမ္ရဲ့ ေနရာတိုင္းကို ကိုယ္ကိုယ္တုိင္ ေရာက္သြားၿပီး အိမ္မွာ ေနပစ္လိုက္တာ... အိုးးးးး ေကာင္းမွေကာင္း!!!

အဲဒိအခ်ိန္ ေဘးမွာ တစ္ေယာက္ေယာက္ရွိေနလို႔ကေတာ့ "ဒီေကာင္ တစ္ေယာက္တည္း ျပံဳးလိုက္ ရယ္လိုက္နဲ႔၊ အေျခအေနေကာ ေကာင္းရဲ့လား"လို႔ ထင္မွာ အေသအခ်ာပဲ။

ဒါေပမယ့္လည္းဗ်ာ... အလြမ္းေတြကေတာ့ ေလ်ာ့မသြားပါဘူး.....

----------------------------------------

တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ရိုက္ထားတာ အိမ္၁ခုတည္းကိုပဲ ဘယ္ဟုတ္လိမ့္မလဲ...

အေမနဲ႔ အမ်ားဆုံးသြားလာျဖစ္တဲ့ အိမ္ရဲ့အနီးအနား ပတ္ဝန္းက်င္ေတြကိုပါ ရိုက္ထားခဲ့တာပါ။

ဘာလုိ႔လဲဆိုေတာ့... အဲဒီေနရာေတြက ကၽြန္ေတာ္အေမ့ကို လြမ္းတိုင္း၊ အေမ့အိမ္ေလးကို သတိရတိုင္း မပါမျဖစ္တဲ့ ေနရာေတြမို႔လို႔ပါပဲ။

မနက္ဆို ကၽြန္ေတာ္က အေမ့ေစ်းျခင္းေတာင္းဆြဲၿပီး၊ အေမနဲ႔ ေစ်းလိုက္ေနၾကေလ။

ဒါေၾကာင့္ အိမ္ကေန ေစ်းအသြား လမ္းတေလ်ာက္က ျမင္ကြင္းေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာကို ရိုက္ထားခဲ့တာပါ။

ကၽြန္ေတာ္က အိမ္မွာ အေမၿပီးရင္ ဒုတိယအေစာဆုံး အိပ္ရာထတဲ့သူပါ။

မနက္ခင္းေစာေစာေတြကို ကၽြန္ေတာ္ သိပ္ခ်စ္တယ္...
(ေဆာင္းမနက္ခင္းကိုေတာ့ အခ်စ္ဆုံးပဲ)

လတ္ဆတ္တယ္၊ ေအးခ်မ္းတယ္၊ က်က္သေရလဲ(just my opinion) ရွိတယ္လို႔ ခံစားရတယ္...

(စင္ကာပူေရာက္မွ အက်င့္ပ်က္ကုန္တာ၊ ရုံးကလည္း ၉နာရီခြဲေလာက္ေရာက္ရင္ အိုေကတယ္ေလ၊ အဲဒါနဲ႔ပဲ..)

အေမဘုရားဝတ္ျပဳေနတုန္း ကၽြန္ေတာ္က မနက္စာသြားဝယ္၊ ၿပီးရင္ အေမနဲ႔အတူတူစားၿပီးမွ ေစ်းကို သြားေလ့ရွိတယ္။
အေမႀကီးစားေနက် မနက္စာေတြက...
မုန္႔ဟင္းခါး(သို႔)ပဲျပဳတ္+နံျပား/ပလာတာ/အီၾကာေကြး၊
ကၽြန္ေတာ့္အႀကိဳက္ကေတာ့...
ထမင္းေၾကာ္(သို႔)ၾကာဇံေၾကာ္ (အေမႀကီးဆီက ကပ္စားတာလဲ ကၽြန္ေတာ့္အႀကိဳက္ပဲ:P)။
အေမနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ မပါမျဖစ္တဲ့ မနက္စာကေတာ့ ေကာ္ဖီပါ။ သားအမိ၂ေယာက္စလုံး ေကာ္ဖီဆို သိပ္ႀကိဳက္။
အထူးသျဖင့္ မနက္ခင္းမွာ ေသာက္ရတဲ့ ေကာ္ဖီပူပူကို စြဲစြဲလမ္းလမ္းကို ႏွစ္ျခိဳက္တယ္။

ေနာက္တစ္ခု ေျပာျပရအုံးမယ္။
မနက္စာစားၿပီးတဲ့ အခ်ိန္အထိ၊ မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့ အိမ္က တျခားဘယ္သူမွ မႏိုးၾကေသးဘူး။
သားအမိ၂ေယာက္တည္းနဲ႔ အသက္ဝင္ေနတဲ့ အိမ္ရဲ့ မနက္ခင္းအခ်ိန္ေလးေတြေပါ့ဗ်ာ...
တဖက္က အေမ့ေစ်းျခင္းေတာင္းဆြဲ၊ က်န္တဲ့တဖက္က အေမ့ပုခုံးကိုဖက္ၿပီး မနက္ခင္းအေစာပိုင္းေလး သားအမိ၂ေယာက္ ေစ်းသြားခဲ့တာေတြမ်ား ျပန္ေတြးလိုက္ရင္... ခ်က္ခ်င္း air ticket ဝယ္ၿပီး ျပန္သာေျပးခ်င္ေတာ့တယ္...

----------------------------------------

အေမနဲ႔ အဓိကပတ္သတ္ေနတဲ့ အိမ္ရဲ့ေနရာေလးေတြထဲက ေနရာေလး ၂ခု အေၾကာင္းေျပာျပခ်င္ပါတယ္...ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တုိင္လဲ အမ်ားဆုံးသတိတရျဖစ္တဲ့ ေနရာေလးေတြေပါ့။

၁) အေမ့အတြက္ အပင္စိုက္ဖို႔ စင္ေလးေတြ...

အိမ္ေရွ႕ဝရန္တာမွာ အေမပန္းပင္ေတြစိုက္ဖို႔္ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ သံပန္းသံတံခါးလုပ္တဲ့ သူေတြဆီမွာ စိတ္တိုင္းက်အပ္ၿပီး လုပ္ခိုင္းခဲ့တာ။
အေမက အပင္စိုက္တာ ေတာ္ေတာ့္ကို ဝါသနာပါတယ္။ (same here!)

အလွစိုက္တဲ့ပန္းပင္ေကာ သီးပင္၊ စားပင္ေတြေကာ အို စုံမွစုံပဲ။

(စိုက္လို႔ရတာ အကုန္စိုက္ေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ့ေလ)

ဒီပန္းစင္ေလးေပၚမွာေတာ့ အေမက ပန္းပင္လွလွေတြ၊ အရြက္လွတဲ့အပင္ေတြ၊ ရွားေစာင္းလပတ္တို႔ ကႏၲာရပင္တို႔လို ေဆးဖက္ဝင္ၿပီး လူအတြက္အက်ိဳးရွိတဲ့ အပင္ေတြနဲ႔၊ ငရုတ္ပင္ေရာင္စုံေလးေတြ စိုက္မယ္တဲ့။

ပန္းပင္ေတြကေတာ့ ျမင္တဲ့အတိုင္းပဲေလ၊ စင္ေပၚက အိုးအေသးေလး ၄လုံးကိုေတာ့ ငရုတ္စိုက္ဖို႔ ရည္ရြယ္ထားပါသတဲ့...

ငရုတ္မ်ိဳးနဲ႔ တျခားအပင္ေတြက အဲဒိတုန္းကေတာ့ မရေသးဘူးဗ်၊ အခုေတာ့ စိုက္ၿပီးၿပီတဲ့။ ငရုတ္ပင္ေတြဆို အသီးေတာင္သီးေနၿပီလို႔ ေျပာတယ္။

အိမ္ေနာက္ေဖး ဝရန္တာမွာလဲ... သစ္သားနဲ႔ လုပ္ထားတဲ့ ဖိနပ္စင္လိုမ်ိဳး သုံးဆင့္စင္ေလးကိုလဲ အပင္စိုက္ဖို႔ပဲ လက္သမားအပ္ထားခဲ့တယ္။ ေနာက္ေဖးက စင္ေလးေပၚမွာေတာ့ သံပုရာပင္၊ ပ်ဥ္းေတာ္သိမ္း၊ ရွမ္းနံနံ၊ စပါးလင္... အေတာ္စုံစုံကို စိုက္ထားတာ... ေနာင္မ်ားမွ ဓာတ္ပုံေတြျပမယ္။

တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က ဒီစင္ေလးေတြကို ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ အေမ့အတြက္ လုပ္ေပးခဲ့တာပါ။

ေတြးမိတိုင္း ပီတိျဖစ္မိပါတယ္။

အေမက အသက္ႀကီးၿပီဆိုေတာ့ ဘုရား၊ တရားေလးလုပ္၊ ေညာင္းညာလာရင္ ပန္းပင္ေလးေတြအတြက္ အခ်ိန္ေပး၊ ဒါဆိုရင္... ကိုယ္လက္လႈပ္ရွားမႈလဲျဖစ္၊ စိတ္လဲ မေကာင္းတဲ့ဘက္မပ်ံ႕လြင့္ေတာ့ဘူးေလ။

ရန္ကုန္မွာက မ်ားေသာအားျဖင့္ ရာသီဥတုက ပူတယ္။ အပင္ေလးေတြ စိမ္းစိမ္းစိုစိုေလး ျမင္ေနရရင္ အပူသက္သာေစတယ္၊ ဒါ့အျပင္ တစ္ခ်ိဳ႕အပင္ေတြက လူေတြအတြက္ အေရးႀကီးတဲ့ ေအာက္ဆီဂ်င္ထုတ္ေပးတယ္ေလ။

အေမ့အတြက္ ကၽြန္ေတာ္လုပ္ေပးခ်င္(လုပ္ေပးခဲ့)တာေတြထဲက ကၽြန္ေတာ္အရမ္းႏွစ္သက္တဲ့ စင္ေလး၂ခုပါပဲ။

အေမႀကီး ဒီစာကို ဖတ္ရရင္ေတာ့ ၿပံဳးၿပံဳးႀကီးနဲ႔ "အေမကိုသူက စီမံေနေသးတယ္" ဆိုၿပီး ေျပာေနမွာ ျမင္ေယာင္ယင္း... လြမ္းရျပန္ၿပီဗ်ာ...:(

----------------------------------------

၂) သားရဲ့လက္ရာ အေမ့ရဲ့စက္ခ်ဳပ္ခန္းေလး.....

(ဆက္ပါဦးမည္...)