အေမ့အိမ္...သို႔ အိမ္လြမ္းသူ (၂)

အေမ့ရဲ့ စက္ခ်ဳပ္ခန္းေလးအေၾကာင္းကို မေျပာခင္ အေမ ဘယ္လိုစက္ခ်ဳပ္တတ္ခဲ့လဲဆိုတာ အရင္ေျပာခ်င္ပါတယ္။
ၿပီးမွ အေမ ဘာေတြခ်ဳပ္လဲ၊ အဲဒါေတြကို ဘယ္လိုခ်ဳပ္ျဖစ္သြားတာလဲ၊ စက္ခ်ဳပ္တာနဲ႔တြဲရက္ တျခားဘာေတြလုပ္တတ္ေသးလဲဆိုတာကို ေျပာျပမယ္ေလ...
(ဒါမွ ဖတ္လို႔ေကာင္းမွာေပါ့... “ဟုတ္တယ္ေနာ္” >>> “ဟုတ္ပါတယ္”)

စက္ခ်ဳပ္တဲ့အေၾကာင္းေျပာေတာ့မယ္ဆိုရင္ျဖင့္ အစ္မအႀကီးဆုံးအေၾကာင္းက ပါရေတာ့မွာ။
က်ေနာ့္အစ္မအႀကီးဆုံးက ေက်ာင္းစာဖက္ကို သိပ္မထူးခႊ်န္ဘူးခင္ဗ်။
အေဖႀကီးက သားသမီးေတြရဲ့ ေ႐ွ႕ေရးကို စီမံတဲ့ေနရာမွာ (နံပါတ္တစ္ေတာ့မဟုတ္ေပမဲ့) တကယ္ေတာ္ပါတယ္။
အေဖဟာ အစ္မႀကီးကို ၇တန္းေက်ာင္းသူဘဝေလာက္ကတည္းက ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္ဆိုရင္ သူ႔သူငယ္ခ်င္းညီမေတြရဲ့ စက္ခ်ဳပ္ဆိုင္ကို ပို႔ထားတတ္တာ။

စက္ဆိုင္က အိမ္ပါပဲ၊ ေအာက္၁ထပ္လုံးက စက္ဆိုင္နဲ႔ မီးဖိုေခ်ာင္ျဖစ္ၿပီး၊ အေပၚ၁ထပ္မွာေတာ့ လူေနတာပါ။
အစ္မက အဲဒိစက္ဆိုင္မွာေနတာ တေနကုန္ပဲ၊ တစ္ခ်ိဳ႕ရက္ေတြဆို ညပါအိပ္ၿပီးေနလိုက္တာ။
အစကေတာ့...စာမေတာ္ေပမဲ့ အေဆာ့ေတာ္တဲ့ က်ေနာ့္အစ္မႀကီးဟာ ဘယ္သြားခ်င္ရွာမလဲ။
ဒါေပမယ့္ ပထမဆုံး ၁ရက္ပါပဲ၊ ေနာက္ပိုင္းရက္ေတြဆို အခ်ိန္ကိုမွန္လို႔။ အေၾကာင္းကေတာ့...
----------------------------------------------------------------------
အဲဒိ အိမ္မွာက မိန္းမေတြႀကီးပဲ။
အိမ္သားအပ်ိဳႀကီး၂ေယာက္+သူတို႔သူငယ္ခ်င္းေနာက္ထပ္အပ်ိဳႀကီး၃ေယာက္+က်ေနာ့္အစ္မအပ်ိဳေပါက္+ေတာက္တိုမယ္ရခိုင္းဖို႔ ေခၚထားတဲ့ ေကာင္မေလးက၂ေယာက္+ေနာက္ၿပီး အစ္မေခၚသြားတဲ့ အစ္မရဲ့ အခ်စ္ဆုံး သူငယ္ခ်င္း၁ေယာက္။
(ကၽြန္ေတာ္ ေပါင္းမျပေတာ့ဘူးေနာ္:))

အပ်ိဳႀကီးေတြကလဲ အစ္မကို ေတာ္ေတာ္ခ်စ္ၾကတယ္။
သူတို႔ေတြက သေဘာေကာင္း၊ စကားမ်ား၊ အသံလည္းက်ယ္၊ ေပါက္တတ္ကရေတြကလည္းေျပာတတ္သလားမေမးနဲ႔။
စားၾကေသာက္ၾကေတာ့လည္း ၾကည့္အုံး!
ရန္ကုန္တျမိဳ့လုံး ဘယ္ဆိုင္က ဘာေကာင္းတယ္ဆိုတာ ရန္ကုန္လမ္းညႊန္ထက္ သူတို႔ကသာ အမွန္အကန္ညႊန္မွာ။
ေအာ္... ဒါေတြေၾကာင့္လည္း ငါ့အစ္မႀကီး ေပ်ာ္ရွာေပသကိုး...

နာမည္ႀကီး စက္ဆိုင္ဆိုေတာ့ကာ... ပိုက္ဆံေပါေပါမ်ားမ်ားရေနတဲ့သူေတြရဲ့ မိန္းမနဲ႔သမီးေတြ၊ အႏုပညာသည္ေတြ လာခ်ဳပ္ၾကတာမ်ားတယ္။
ကဲ ဒီေတာ့ကာ....
♫..သူမ်ားအေၾကာင္းလဲ မေျပာတတ္ပါ၊ စပ္မိစပ္ရာ ကြိစိကြစ..♫
----------------------------------------------------------------------
အိမ္မွာ က်န္ေနတဲ့ က်ေနာ္တို႔ေမာင္ႏွမ၂ေယာက္(အစ္ကို အႀကီးဆုံးကလြဲလို႔) အစ္မျပန္လာအိပ္တဲ့ရက္ဆို သူ႔အနားမွာ ပတ္လည္ဝိုင္းထုိင္၊ အစ္မကလည္း မွတ္သားလာသမွ်ေပါက္တတ္ကရအကုန္ သူရဲ့ ဟာသဥာဏ္နဲ႔ ထပ္မံျဖည့္စြက္...
(မွတ္ရန္... သူသည္ စာပဲမေတာ္တာပါ)
အဲဒိညဟာ အေဖႀကီးဆီက alarm ျမည္မွသာအိပ္ျဖစ္ၾကေသာညပါ။
က်ေနာ္ဆို သေဘာက်လြန္းလို႔၊ အိမ္မက္ထဲအထိကို ရယ္ေနေတာ့တာ...

အစ္မဟာ ဘြဲ႔၁ခု ရၿပီးတဲ့ေနာက္၊ စက္ခ်ဳပ္တဲ့အလုပ္ကိုပဲ ဆက္လုပ္ျဖစ္ပါတယ္။
ကဲ ဒီလိုနဲ႔ပဲ... ေက်ာင္းေနေပ်ာ္၍ စာေတာ္သြားတဲ့ က်ေနာ့္အစ္မတစ္ေယာက္ designer
(အဝတ္အစားေတြကို ပုံစံအသစ္အဆန္းေလးေတြထြင္၊ ညွပ္၊ ခ်ဳပ္တဲ့ လူေပါ့ဗ်ာ) ျဖစ္လာခဲ့သည္ေပါ့။
အေဖႀကီးရဲ့ အစီအမံေတြေၾကာင့္ပဲ အစ္မအႀကီးဆုံးက designer ျဖစ္လာခဲ့တာ။
ခုဆိုရင္ အစ္မဟာ ကြယ္လြန္သြားၿပီျဖစ္တဲ့ အေဖႀကီးကို ေက်းဇူးအရမ္းတင္တဲ့အေၾကာင္း ႀကံဳႀကိဳက္တိုင္း ေျပာေနေတာ့တာပဲ။
----------------------------------------------------------------------
ကဲ အေမႀကီး အေၾကာင္းဆက္မယ္...
အစ္မက အျပင္မွာသာ designerပါ၊ အိမ္ေရာက္ရင္ေတာ့ စက္နဲ႔သူနဲ႔က သူစိမ္းျပင္ျပင္ပါပဲ။
အိမ္ရဲ့အသုံးအေဆာင္ေတြနဲ႔ အစုတ္အျပဲခ်ဳပ္တာေတြအားလုံးဟာ အေမႀကီးရဲ့ လက္ရာေတြသာ ျဖစ္ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ အေမႀကီး အရင္တုန္းက စက္မခ်ဳပ္တတ္ပါဘူး။
အိမ္မွာ လိုလိုမယ္မယ္ ဝယ္ထားတဲ့ စက္၁လုံးနဲ႔ ႀကံဳရင္ႀကံဳသလို၊ မႀကံဳလဲ ႀကံဳေအာင္ ခ်ဳပ္တတ္တဲ့ အေမႀကီးဟာ ခ်ဳပ္႐ုိးေလးေတြ ေျဖာင့္စင္းေနေအာင္ကို ခ်ဳပ္တတ္သြားပါၿပီ။

မ်ိဳးရိုးလိုက္တယ္ပဲ ဆိုရမယ္။
အေမႀကီးရဲ့အေမ (ကၽြန္ေတာ့္အဖြား)လဲ သင္ေပးတဲ့လူမရွိပဲ စက္ခ်ဳပ္တတ္ခဲ့တာ။ အေမႀကီးတို႔ညီအစ္မ၂ေယာက္ဆို အဖြားလက္ရာေတြပဲ ဝတ္လာခဲ့ရတာတဲ့။
အခု က်ေနာ့္အေမလဲ ဒီလိုပဲ။ ဟိုဟာေလးခ်ဳပ္ၾကည့္၊ ဒီဟာေလးခ်ဳပ္ၾကည့္နဲ႔...ေနာက္ေတာ့ သူ႔အဝတ္အစား သူ႔ဟာသူပဲ ခ်ဳပ္ဝတ္ေတာ့တာ။
အေမႀကီးက သူ႔ေမြးေန႔ေရာက္ခါနီးရင္ အနီးအနားက ခင္ရာမင္ရာ ကေလးေပါက္စနေလးေတြကို အိမ္ေခၚ၊ သူတို႔ကိုယ္တိုင္းေလးေတြယူၿပီး အဝတ္အစားေတြ ခ်ဳပ္ေပးတတ္ေသးတယ္။ သူတို႔ကလည္း အေမႀကီးခ်ဳပ္ေပးတာေတြဆို သိပ္ႀကိဳက္ၾကတာ။ ဒီလိုနဲ႔ ႏွစ္တိုင္း အေမႀကီးေမြးေန႔ေရာက္ခါနီးၿပီဆို သူတို႔ေလးေတြက “အဖြား ဘယ္ေန႔လာရေတာ့မွာလဲ”လို႔ လာလာေမးၾကတာကို လြမ္းမိေသးတယ္။

(ဒီအေၾကာင္းေလးေျပာမိေတာ့ က်ေနာ္လည္း သူတို႔အတြက္ ၁ႏွစ္၁ခါ လုပ္ေပးျဖစ္တာေလးရွိတာကို သတိရသြားတယ္...
အဲဒိကေလးေတြက က်ေနာ့္အသည္းေက်ာ္ေတြေလ။ သူတို႔ကလဲ က်ေနာ့္ကို သိပ္ခ်စ္ၾကတယ္။
က်ေနာ္လုပ္ေပးတာကေတာ့ သႀကၤန္ေရာက္တိုင္း သူတို႔ေလးေတြကို မုန္႔ဖိုးေပးတယ္၊ ဆံပင္ေဆးဆိုးေပးတယ္။ ခ်စ္စရာေလးေတြျဖစ္ေအာင္ ဆိုးေပးတာပါ။ သူတို႔ကလဲ သေဘာက်မွက်။)

တစ္ေန႔မွာေတာ့... လမ္းထိပ္အိမ္က တ႐ုတ္မႀကီးအလွဴမွာသုံးထားတဲ့ လိုက္ကာေတြကို ၾကည့္လာၿပီး၊ အေမ့မွာ အၾကံအႀကီးႀကီးျဖစ္လာပါေတာ့တယ္။
အဲဒိမွာ စေတြ႔တာပါပဲ...
----------------------------------------------------------------------
တ႐ုတ္မႀကီးအိမ္မွာ အေမေတြ႔ခဲ့တဲ့လိုက္ကာေတြက ပိတ္စေလးေတြကို ပုံစံေဖာ္ညွပ္၊ ၿပီးရင္ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ designေပၚေအာင္ အေရာင္ေလးေတြ အစင္ေလးေတြကို စပ္ခ်ဳပ္ထားတာပါ။
အဲဒိညမွာပါပဲ...အေမႀကီးက "သမီးတို႔ စက္ဆိုင္က ျဖတ္စေတြ ဘာလုပ္လိုက္ၾကလဲ၊ ေရာင္းတယ္ဆိုရင္လဲ အေမဝယ္ခ်င္တယ္" ျဖစ္ေရာ။
ေနာက္ေန႔ အစ္မစက္ဆိုင္သြားေတာ့ အေမႀကီးလဲ လိုက္သြားပါတယ္။
ေန႔လည္ခင္း ထမင္းစားခါနီး ျပန္ေရာက္လာတယ္။
အငွားကားနဲ႔အတူ ေျမြေရခြံအိတ္အျဖဴအႀကီးႀကီးေတြနဲ႔ ျဖတ္စေတြကို သယ္လာခဲ့တာပါ။
ကဲ..."ဒါေတြကို လိုက္ကာေတြလုပ္ေတာ့မယ္ေပါ့"ဆိုေတာ့..."လိုက္ကာတင္ ဘယ္ဟုတ္မလဲ၊ ပိတ္ကားေပၚက ေစာင့္ၾကည့္ပါတဲ့"...
----------------------------------------------------------------------
ေျမြေရခြံအိတ္ေတြနဲ႔ သယ္လာတဲ့ ပိတ္စေတြကို စီမံပါေတာ့တယ္...
မွတ္မိသေလာက္ စုစုေပါင္း၆အိတ္ေလာက္ရွိမယ္။ ျဖတ္စအႀကီးစေတြနဲ႔ အေသးစေတြကို သပ္သပ္ျပန္ခြဲထုတ္တယ္။
ၿပီးရင္ ပိတ္စအမ်ိဳးအစားအလိုက္(အထူစ၊ အပါးစ၊ ဇာစေတြ) အထုပ္ေတြ labelတပ္ၿပီး ေနာက္ဆုံး ထုပ္ပိုးပါတယ္။
ဒါေတြကို ေန႔လည္ထမင္းစားၿပီး တေအာင့္နားၿပီးတဲ့ေနာက္ အေမတစ္ေယာက္တည္း(သို႔)က်ေနာ္အိမ္မွာ႐ွိရင္လဲ သားအမိ၂ေယာက္ ေနာက္ေဖးက မီးဖိုေခ်ာင္နဲ႔တြဲလ်က္ အေမ့စက္ခန္းထဲမွာ အတူတူလုပ္ၾကတယ္။

တကယ္ေတာ့ ဒီျဖတ္စေတြဟာ အင္မတန္ အမႈိက္႐ႈပ္မယ့္ဟာေတြပါ။
ဒီအမိႈက္ေတြကို႐ွင္းဖို႔ တာဝန္ယူတာကေတာ့ က်ေနာ္ေပါ့ဗ်ာ။
ဘယ္သူမွ ေပးတဲ့တာဝန္ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။
အိမ္မွာ အမိႈက္႐ႈပ္ေနရင္ ေခါင္းကိုက္သလိုလို၊ အေၾကာတက္သလိုလို ျဖစ္တတ္တာ က်ေနာ္ပါပဲ။
ဒါေၾကာင့္ အိမ္ဆို ႐ွင္းလင္းေနမွ သေဘာက်တဲ့က်ေနာ္၊ အေမ့ျဖတ္စေတြအတြက္ အလုပ္တစ္ခုထပ္ရလိုက္တာပါပဲ။
ဒီလိုနဲ႔ပဲ... သားလက္ရာ အေမ့စက္ခ်ဳပ္ခန္းေလးျဖစ္လာရသည္ေပါ့ဗ်ာ...
(ဒီမွာ ခဏရပ္ပါရေစ...ကိစၥေလးေတြေပၚလာလို႔)