“ေငြဝယ္ကၽြန္တဲ့လား”

"ပညာေတာ္သင္ သီးသန္႔ သြားတာ မဟုတ္ပဲ တျခားမွာ အလုပ္နဲ႔ သြားသမွ် ေငြလိုခ်င္လို႔ မဟုတ္လား... ဒါဆို 'ေငြဝယ္ကၽြန္' ပဲ..."
အေျဖ = “မွားးးးတယ္”၊ “သိပ္ကို မွားတယ္”၊ “အရမ္းကို မွားတယ္”၊ “အႀကီးႀကီးမွားတယ္”။

ငါတို႔ လိုခ်င္တာ၊ လိုအပ္တာ ေငြ၁ခုတည္းလို႔ထင္ေနလား???

“ပညာေတာ္သင္ သီးသန္႔သြားတယ္”ဆိုပါလား...

ကဲ ဒီေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာပဲ ေဆြးေႏြးၾကရေအာင္...

အဲဒိ ပညာေတြသင္ၿပီး၊ ေငြဝယ္ကၽြန္မလုပ္ပဲ (အထက္မွာ ေျပာသလို(ကၽြန္ေတာ္ေျပာတာမဟုတ္)) ျမန္မာျပည္ျပန္မယ္ဗ်ာ...

သင္ယူခဲ့တဲ့ ပညာေတြကို...
--- ဘယ္ေနရာေတြမွာ သြားၿပီး အသုံးခ်ရမလဲ?
(ထားပါေတာ့... ႏိုင္ငံတကာ အဆင့္မွီတံတားႀကီး ၁စင္းေဆာက္ၾကပါစုိ႔)
--- ဒီတံတားႀကီးကို ႏိုင္ငံတကာအဆင့္မွီ ေဆာက္ခြင့္ျပဳမယ္ထင္သလား?
--- ကိုယ္လုပ္ရမဲ့ အလုပ္တာဝန္ေတြကို တစိုက္မတ္မတ္ လုပ္ကိုင္ႏိုင္မယ္လို႔ ထင္သလား?
--- တတ္ေျမာက္ထားတဲ့ ပညာေတြကို စနစ္တက် အသုံးခ်ခြင့္ရွိမယ္ထင္သလား?
ဆိုတဲ့ လားေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ အဓိပၸာယ္မရွိတဲ့ တားျမစ္ခ်က္ေတြ ပိတ္ဆို႔မႈေတြနဲ႔...

ကဲ အဲဒိ ပညာေတာ္သင္ႀကီး ဘာေတြလုပ္ေနရလိမ့္မယ္ ထင္သလဲ...
တကယ့္ပညာရွင္တစ္ေယာက္ဟာ ဒီလိုေနရာမ်ိဳးမွာ အရည္အခ်င္းေတြ ခ်ျပခြင့္ မရႏိုင္ဘူး။

ပညာကို တန္ဖိုးထားတဲ့ ကိုယ္ပိုင္အရည္အခ်င္းနဲ႔ ကိုယ္က်င့္တရားကို တန္ဖိုးထားတဲ့လူေတြအတြက္ ဘယ္လိုေနရာမ်ိဳးဟာ မေနသင့္တဲ့ အရပ္လဲ???

ႏွစ္ေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာ အရည္အခ်င္းမျပည့္မွီတဲ့ ပညာေရးကို အစစအရာရာ ခ်ိဳ႕တဲ့စြာသင္ၾကားလာခဲ့ရသူေတြဟာ ဒီလိုေနရာေဒသမ်ိဳးမွာ မိမိတို႔ရဲ့စိတ္ဓာတ္ကုိ မနည္းကို တည့္မတ္ၿပီး ထိန္းေက်ာင္းလာခဲ့ရတာပါ။

ျမန္မာျပည္ထဲမွာ... က်န္ရွိေနေသးတဲ့၊ ပညာကို တကယ္လိုလားတဲ့၊ အခြင့္အလမ္းေတြမရွိေသးတဲ့ လူငယ္ေတြ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာေတြမွာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ထိရွေနၾကၿပီလဲ။

ဘယ္ႏွေယာက္ေတာင့္ခံထားႏိုင္ေသးလဲ?
ဘယ္ႏွေယာက္ကေတာ့ ျဖစ္သလို ေရစုံေမ်ာလိုက္ၿပီလဲ (သို႔) မိုးခါးေရေသာက္လိုက္ၾကၿပီလဲ?

ဒီလို အေျခအေနေတြထဲမွာ ႀကီးျပင္းလာတဲ့ ပညာကို တကယ္လိုလားသူေတြ...
ပညာေတာ္သင္အခြင့္အလမ္းႀကံဳလို႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊
ဒါမွမဟုတ္...
တတ္ထားသမွ် ပညာကို အသုံးခ်ခြင့္ရႏိုင္မယ့္၊ ထိုက္သင့္တဲ့ (ဒီမွာ မိဘကိုလုပ္ေကြ်းဖို႔ေလာက္ပဲ ထားပါ) လခရႏိုင္တဲ့ လုပ္ငန္းခြင္မ်ိဳးမွာ အလုပ္လုပ္ဖို႔အခြင့္အေရးရလာၿပီဆိုပါစို႔...

အဲဒိလူငယ္ဘယ္လိုဆုံးျဖတ္မလဲ?
၁)ႏိုင္ငံအတြင္းမွာပဲ စိတ္ေတြနာက်င္ထိခိုက္ၿပီး ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္မဲ့ေနတဲ့ စိတ္ဒဏ္ရာေတြနဲ႔ေနမလား...
၂)ကိုယ့္က်င့္တရားကို အပ်က္စီးခံၿပီး မိုးခါးေရေသာက္မလား...
၃)အဲဒိ အခြင့္အလမ္းကိုပဲ လက္ခံၿပီး မိဘေက်းဇူးကို (မေသခင္ေလး) ဆပ္ခ်င္လား၊ အနာဂတ္အတြက္ စတင္တည္ေဆာက္မလား...
ကဲ ဆုံးျဖတ္ေပးပါအုံး!!!

နံပါတ္(၃)အခ်က္ကို လက္ခံလို္က္ၿပီဆိုပါစို႔...
--- ကံအေၾကာင္းမလွလို႔ ဒီလူငယ္ဟာ အလုပ္သမားတစ္ေယာက္ ရပိုင္ခြင့္ေတြကို မတရားခ်ိဳးႏွိမ္တဲ့ ေနရာမွာ လုပ္ေနရမွာမ်ိဳး ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္...
--- အဆင့္မမွီတဲ့ ပညာေရးေၾကာင့္ အရည္အခ်င္းမျပည့္မွီခဲ့လို႔ တာဝန္ဝတၱရားေတြကို ျပည့္ျပည့္ဝဝ မထမ္းေဆာင္ႏိုင္တဲ့အတြက္ စိတ္ဓာတ္က်ေနတာမ်ိဳးလဲ ျဖစ္ႏိုင္ေသးတယ္...
--- english မေကာင္းလို႔ အမ်ားသူငွာနဲ႔ ဆက္ဆံတဲ့ ေနရာေတြမွာ နားလည္မႈလြဲေနလို႔၊ အထင္ေသးခံေနရတာမ်ိဳးေတြ ရွိေနလား...
--- အထက္က အခ်က္ေတြက အရမ္းဆိုးဝါးေနတာမ်ိဳးမဟုတ္ပဲ မိမိကိုယ္တုိင္က စိတ္ဓာတ္ေပ်ာ့ည့ံ၊ ဆတ္ဆတ္ထိမခံတာေၾကာင့္လား...

အဲဒိ အခက္အခဲေတြအတြက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ခံယူထားတဲ့ စိတ္ဓာတ္၊ အေတြ႕အႀကံဳေတြနဲ႔ေျပာရရင္...
ကိုယ့္မွာ ဘယ္လိုအရည္အခ်င္းေတြ လုိေနလဲ...
လိုတာအကုန္ျဖည့္... ဒါပဲ။(စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ေရာေပါ့)

ကံအရမ္းေကာင္းေနခ်ိန္ မိမိလိုခ်င္တဲ့ high-salary-positionအတြက္ offerရတယ္ဆိုပါစို႔...
(interviewerဟာ အခ်ိန္ပိုင္းေလးအတြင္းမွာသာ လူတစ္ေယာက္ရဲ့ အရည္အခ်င္းကို ခန္႔မွန္းရတာပါ။)
တစ္လ ၃၀၀၀ေလာက္ ရႏိုင္တဲ့ အလုပ္သမားဟာ တစ္လကို လခ၅၀၀၀ရတဲ့(ဒီမွာ က်န္တဲ့ အလုပ္သမားအခြင့္အေရးေတြကိုလဲ ရႏိုင္တဲ့)အလုပ္မ်ိဳးမွာလုပ္ေနရလဲ အလုပ္မွာ အရည္အခ်င္းမျပည့္မွီရင္ လခမ်ားမ်ားနဲ႔ အခြင့္အေရးေတြ မဆုံး႐ႈံးရေပမဲ့ သူဟာ စိတ္ဖိစီးမႈေတြ ရေနမွာပါ...
ဒီလိုဆို... အလုပ္ေျပာင္းခ်င္ေျပာင္း၊ (သို႔) မေျပာင္းဘူးဆိုရင္.. အခ်ိန္္က်လာလို႔ မိမိအရည္အခ်င္းျပရေတာ့မယ္တဲ့အခါ အဆင္သင့္ျဖစ္ဖို႔ ျပင္ဆင္ထားေပေတာ့။
၅၀၀၀ေပးထားရင္ေတာ့ ၅၀၀၀နဲ႔တန္တဲ့ အရည္အခ်င္းေတာ့ရွိမွျဖစ္မွာ...
လခမ်ားေပမဲ့ responsibilities သိပ္မမ်ားတဲ့၊ တာဝန္အရမ္းမႀကီးတဲ့ အလုပ္ေတြလဲ ရွိေကာင္းရွိႏိုင္ပါတယ္။
(ဒီလိုဆိုရင္ေတာ့ အတိုင္းထက္အလြန္ပါပဲ)

အေကာင္းဆုံးကေတာ့...
မိမိကိုယ္ကို မလိမ္ညာပဲ၊ အမွန္အတိုင္းျမင္၊
ၿပီးရင္ လုိတဲ့အရည္အခ်င္းေတြကို ျဖည့္ေပေတာ့...
(ကိုယ္လိုခ်င္သေလာက္ေလ... supervisor ေလာက္ျဖစ္ခ်င္ရင္ supervisor ေလာက္အရည္အခ်င္းရွိေအာင္ႀကိဳးစား၊ manager ျဖစ္ခ်င္ရင္လဲ ဒီလိုပဲေပါ့...)
ေနာက္တခုက လစာ - အဲဒါကေတာ့ အင္မတန္ ႐ွင္းပါတယ္။ ကိုယ္ရတာ တန္တယ္ထင္ရင္ဆက္လုပ္၊ ကိုယ္က Over qualified ျဖစ္ေနလို႔ မတန္ဘူးထင္ရင္ တူတူတန္တန္ ေပးႏိူင္တဲ့ ကုမၸဏီ႐ွာ...ဒါပါပဲ။

ကိုယ့္မွာ...
---အရည္အခ်င္းမရွိလို႔၊
---ရွိေအာင္လဲ မႀကိဳးစားလို႔၊
--- ႀကိဳးစာရဲ့သားနဲ႔ ကံမေကာင္းေသးလို႔ (ဒါကေတာ့ ကိုယ့္ျပဳခဲ့သမွ်ေလ၊ ဒီလိုဆိုလဲ ေကာင္းတာမ်ားမ်ားလုပ္ၿပီး မေကာင္းတဲ့ကံေတြ ေလ်ာ့နည္းေအာင္ ႀကိဳးစားႏိုင္ပါေသးတယ္)
သူမ်ားေတြေလာက္ ကိုယ္မျဖစ္ႏိုင္ေသးရင္လဲ ေအာင္ျမင္ေနတဲ့ လူေတြကို ရန္လိုေနမဲ့အစား မုဒိတာပြားၿပီး ကိုယ့္မွာလုိတာေလးကို ျဖည့္ေပါ့ဗ်ာ။

ပညာေတာ္သင္သီးသန္႔သြားခဲ့တဲ့သူ ေငြဝယ္ကၽြန္အျဖစ္မခံပဲ ျမန္မာျပည္ျပန္ၿပီး ဘာေတြလုပ္မလဲ စိတ္ဝင္စားလို႔ပါ။

လူတစ္ေယာက္အတြက္ အေရးအႀကီးဆုံးက ကိုယ့္က်င့္တရားပါ။

အစ္မခ်စ္ၾကည္ရဲ့ ပို႔စ္ "ဘာျဖစ္ခ်င္တာလဲ"နဲ႔ ပတ္သတ္တဲ့ ကြန္မန္႔၁ခုကို (မိမိသိသေလာက္) ျပန္လည္ေျဖရွင္းခဲ့မိတာေလး အမွတ္တရသိမ္းထားလိုက္တာ...


ခ်စ္ၾကည္ေအး: ဘာျဖစ္ခ်င္တာလဲ...

ေနာက္ဆက္တြဲပါ...
"ငါ ေ၇းထားတာ ႏိုင္ငံျခားကို သြားသူေတြထဲမွာ ပညာသြားသင္သူလား ၊ ပိုက္ဆံအတြက္ အလုပ္သြားလုပ္သူလား ကို ေျပာထားတာ..."
ကဲပါဗ်ာ... ေအးေဆးေပါ့...
ကၽြန္ေတာ္ေျပာခဲ့သလိုပဲ... ကိစၥက နက္နဲေလ အတိုးခ်ဳံးေျပာဖုိ႔ခက္ခဲေလပါပဲ...
ဒါေတာင္မွ ကၽြန္ေတာ္အမ်ားႀကီး ရွင္းျပခဲ့တာပါ...
(ေနာက္တစ္ခါ ထပ္ေျပာခ်င္စိတ္ မရွိေတာ့မွာစိုးလို႔)

တကယ္က အဲဒိကိစၥကိုပဲ အဓိကထားၿပီး ရွင္းေပးခဲ့တာ...
ပညာေတာ္သင္သပ္သပ္သြားတဲ့လူလဲ ဒီပညာေတြအသုံးခ်ရအုံးမယ္ေလ...
ဒါေၾကာင့္ ေနာက္ဆုံးက် ကိုယ္တတ္ထားတဲ့ ပညာေတြကို အသုံးခ်ဖို႔ ကိုယ္က်င့္တရား ပ်က္စရာမလိုတဲ့ အလုပ္၁ခုကို ေရြးခ်ယ္ရမွာ...

ဒီလိုဆိုရင္ ပညာေတာ္သင္အတြက္ပဲ ႏိုင္ငံျခားထြက္လာလာ၊ ေငြရွာဖို႔ပဲ ထြက္လာလာ ကိုယ္တတ္ထားတဲ့ပညာေတြ အသုံးခ်ဖို႔ အလုပ္လုပ္ရမယ္...
ကဲ ေနာက္ဆုံးေတာ့ တူညီတဲ့ ေခါင္းစဥ္၁ခုေအာက္ေရာက္သြားတာပါပဲ...
ဒါေၾကာင့္လဲ ကၽြန္ေတာ္က အဲဒိအလုပ္အေၾကာင္းနဲ႔ပဲ အဆုံးသတ္ေပးခဲ့တာပါ...

ဒီအတိုင္း အလုပ္ရွာဖို႔သပ္သပ္၊ ေငြရွာဖို႔သပ္သပ္(ခင္ဗ်ားေျပာသလို) လာခဲ့လဲ ဘာျဖစ္ေသးလဲ...
သူ႔ရဲ့ လာရျခင္းရည္ရြယ္ခ်က္သာလွ်င္ သူ႔ရဲ့ ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြးပဲ...

အခြင့္အလမ္းေတြ ပိတ္ဆို႔ေနတဲ့ ဒီလိုႏိုင္ငံမ်ိဳးမွာ... အရြယ္ေရာက္ေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္ (မိဘက ကိုယ့္ကို လိုအပ္ေနတဲ့အခ်ိန္မ်ိဳးျဖစ္ေနၿပီ) မိဘေတြ မေသခင္ေလး တတ္ႏိုင္သေလာက္ ေထာက္ပံ့ဖို႔ လာၿပီးေငြရွာတယ္ဗ်ာ...
အနာဂတ္အတြက္ စတင္တည္ေဆာက္ခ်င္လို႔၊ မိုးခါးေရ မေသာက္ခ်င္လို႔ လာတယ္ဗ်ာ...
အဲဒါ ဘာျဖစ္တုန္း...

ႏိုင္ငံျခားကို ပညာေတာ္သင္နဲ႔မဟုတ္ပဲ ဒီအတိုင္းအလုပ္လာရွာ၊ ၿပီးရင္ ကိုယ့္မွာ အရည္အခ်င္းရွိသေလာက္ (မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့ တကယ္အရည္အခ်င္းရွိမယ္ဆိုရင္ အခ်ိန္တန္တဲ့အခါ) ထုိက္တန္တဲ့ အလုပ္၁ေနရာရၾကပါတယ္...

ကၽြန္ေတာ္သိတဲ့ တစ္ခ်ိဳ႕ဆိုရင္ အေျခအေနအေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ပညာေတာ္သင္နဲ႔ မလာရေပမဲ့ တကယ္အရည္အခ်င္းရွိေတာ့ ခ်ျပခြင့္ရ၊ ထိုက္တန္တဲ့ အလုပ္ေတြရေနတာ...ပညာေတာ္သင္နဲ႔လာခဲ့တဲ့ လူထက္ေတာင္မွ ေနရာေကာင္းရေနေသး...

ကဲ အဲဒိလိုလူမ်ိဳးကလဲ သူ႔မွာ လုပ္သက္အေတြ႔အႀကဳံနဲ႔ further studyအတြက္ လိုအပ္မယ္ဆိုလဲ တက္ဖို႔အခြင့္အလမ္းရွိေသးတယ္...
ဒါဆုိရင္ ပညာေတာ္သင္ဘဝေတာင္ရႏိုင္ေသး (ခင္ဗ်ား အထင္တႀကီးနဲ႔ ေအာ္ေနတဲ့ ဘဝ)...
မတက္ျဖစ္ရင္လဲ ဒါသူ႔ရဲ့ဆုံးျဖတ္ခ်က္ပါ...ေတာ္ၾကာ အရည္အခ်င္းမျပည့္မွီဘူး ထင္ေနအုံးမယ္...

လူတစ္ေယာက္ရဲ့ ကိုယ္က်င့္တရားနဲ႔ ကိုယ္ပိုင္အရည္အခ်င္းကိုသာ တန္ဖိုးထားစမ္းပါ...
ဒီေလာက္ဆို ရေလာက္ၿပီထင္တယ္...

အစ္မခ်စ္ၾကည္ရဲ့ ခ်စ္ၾကည္ေအး: ဘာျဖစ္ခ်င္တာလဲ... ပို႔စ္ရဲ့ ကြန္႔မန္႔ေတြထဲက ကၽြန္ေတာ္ႀကိဳက္တာေလးေတြ ယူထားတယ္...

အစ္မသက္ေဝ said...
ကိုင္းကြ်န္းမွီ ကြ်န္းကိုင္းမွီဆိုသလိုပါပဲ... လက္ရွိ ကိုယ္လုပ္ေနတဲ့ အလုပ္အေပၚမွာ စိတ္ေကာင္း ေစတနာေကာင္းေလးထားၿပီး (ကြ်န္ခံေနရတယ္လို႕ ျမင္စရာ မလို) ၾကည္လင္တဲ့ စိတ္ကေလးနဲ႕ လုပ္ႏိုင္ဖို႕ အေရးၾကီးတယ္လို႕ ျမင္ပါတယ္။ အဓိကကေတာ့ ကိုယ့္စိတ္ပါပဲ...

အစ္မ SHWE ZIN U said...
မေရႊစင္ အလုပ္လုပ္ တုန္းက ေနမေကာင္းလည္း သြား off ရက္လည္း အလုပ္စိတ္မခ် ဆိုေတာ႔ ကိုယ္႕အားရက္ ေတာင္ ကိုယ္ ေကာင္းေကာင္း မေနရေအာင္ ကၽြန္စိတ္ ရွိတယ္လို႕ ေျပာၾကတယ္ ဟုတ္ဘူး လို႕ အဲဒါမွ ကိုယ္႔ အလုပ္ လို သေဘာထားတဲ႔ သခင္စိတ္ပါလို႕

Mr. Z said...
အမွန္ကေတာ့ ကြ်န္ျဖစ္တယ္ မျဖစ္တာဆုိတာထက္ ကုိယ္ပုိင္ခံယူခ်က္မွာေပၚမွာမူတည္ပါတယ္ စိတ္မထားတတ္ရင္ေတာ့ အားလံုးအေပၚမွာ ရန္သူလုိ.သေဘာထား အားလံုးကုိ မေကာင္းတဲ့ အျမင္ နဲ. ျမင္ၾကတယ္လုိ.ထင္မိပါတယ္ အဲဒီ့လုိလူမ်ိဳးဟာ အေမရိကားလုိ ဥေရာပလုိ နုိင္ငံမ်ဳိးေရာက္သြားရင္လည္း ေၾကနပ္နုိင္မဲ့လူစားမ်ဳိးမဟုတ္ပါဘူး

ကြ်န္လုိစိတ္ထားရွိတာ မရွိတာထက္ ကုိယ္အတြက္ေကာင္းမယ္ထင္တယ္ ကုိယ့္ဘ၀တုိးတက္မယ္ထင္လုိ. နုိင္ငံျခားမွာ အလုပ္လုပ္ေနၾကတာပါ ကြ်န္ေတာ္ကုိယ္တုိင္လည္း မလုပ္နုိင္ဖူးထင္ရင္ မတရားဖူးလုိ.ထင္ရင္ အခ်ိန္မေရြး ျမန္မာျပည္ကုိျပန္သြားမွာပါ

နုိင္ငံျခားမွာလာလုပ္ေနတဲ့သူေတြက ကုိယ္သေဘာနဲ.ကုိယ္လုပ္ေနၾကတာျဖစ္ျပီး မတရားဖူးထင္ရင္ ကုိယ့္ကုိကုိယ္ကြ်န္လုပ္ေနရတာလုိ. ထင္မိရင္ မည္သူမဆုိလြတ္လပ္စြာျပန္နုိင္ၾကပါတယ္ ဘယ္သူ.မွေတာ့ ခယေအာက္ၾကိဳ.ျပီး မျပန္ပါနဲ.လို.တားၾကလိမ့္မယ္လုိ.မထင္ပါ

အစ္မခ်စ္ၾကည္ေအး said...
ဘာဆိုဘာမွ Transparency မ႐ိွ၊ စည္းစံနစ္မ႐ိွတဲ့ အေနအထား အဲလို အေျခအေနမိ်ဳးမွာ ကိုယ္လိုခ်င္တာရဖို႔ သြားျဖဲျပရ၊ ေကြၽးေမြးရ ဒါမ်ိဳးေတြနဲ႔ ကင္းခ်င္တဲ့ က်မ စ႐ိုက္ေၾကာင့္ မျဖစ္ႏိူင္တာ...

TZA said...
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ပိုင္ေနသေရြ႕ သခင္လည္းကိုယ္ ကြၽန္လည္းကိုယ္ပဲ။

ကလူသစ္ said...
မခ်စ္ၾကည္ေအးသူငယ္ခ်င္းအင္ဂ်င္နီယာကို ေျပာလိုက္ပါဗ်ာ။ ျမန္မာျပည္ျပန္ျပီး ေအးေအးလူလူ ကၽြန္လိုမလုပ္ရပဲ (သူသတ္မွတ္ထားတဲ႔ ကၽြန္)ေနႏိုင္တယ္ဆိုရင္လဲ ျမန္ျမန္သာျပန္ပါလို႔။ ျပန္ေနလို႔မျဖစ္ဘူး။ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင္႔ ႏိုင္ငံျခားထြက္ အလုပ္လုပ္ရတယ္ဆိုရင္လဲ ဟိုေတြး ဒီေတြးနဲ႔ ထပ္ျပီး ကိုယ္႔ဘာသာကိုယ္ စိတ္ဒုကၡမေပးပါနဲ႔လို႔။